ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ Α΄ ΛΥΚΕΙΟΥ -ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ - ΦΑΥΣΤΑ

ΦΑΥΣΤΑ

v  Την ομάδα εργασίας αποτελούν οι μαθητές:  

v  Λίγα λόγια για τον συγγραφέα και την εποχή που γράφτηκε.

v  Σύντομα η υπόθεση.

v  Σχολιάζω ορθογραφία και σύνταξη. Ποιος ο στόχος του θεατρικού συγγραφέα;

v  Υπάρχουν κοινωνικοί προβληματισμοί και μηνύματα στο έργο του;

v  Το έργο παίχτηκε φέτος στο θέατρο Προσκήνιο με πρωταγωνίστρια την Ελένη Κοκκίδου. Γιατί ακόμα και σήμερα το έργο αυτό του 1962 αγγίζει το κοινό κατά τη γνώμη σας;

http://www.athinorama.gr/theatre/article/fausta-2517506.html

https://sarantakos.wordpress.com/2016/11/04/fausta/

v  Το θέατρο Στοά με αφορμή τα 40 χρόνια λειτουργίας του εκδίδει τη Φαύστα και σημειώνει τα εξής:

« Η επέτειος των σαράντα μας χρόνων μας βρίσκει πάλι μέσα σε μια δικτατορία - μη μας ενοχλούν οι λέξεις - όπως μέσα σε μια δικτατορία γεννιόμασταν. Τότε είχε σαν δικαιολογία τον εκπεσμό του κοινοβουλίου, τώρα δεν χρειάζεται δικαιολογία. Αφαιρώντας από τον πολίτη με συντονισμένες μεθόδους κάθε ηθική αντίσταση, δημιούργησε μια ποταπή κοινωνία εξάρτησης για να μπορέσει, με όπλο την οικονομική εξαθλίωση, να ολοκληρώσει τον στόχο της: τη βιολογική και πνευματική υποδούλωση. Γι' αυτό ας μην ξεγελιόμαστε. Σήμερα χρειάζεται να αναστηλώσουμε την Ελλάδα όχι μόνο οικονομικά, αλλά κυρίως ηθικά. Να θυμίσουμε στις πολλές εκείνες χιλιάδες συμπολιτών μας, ότι οι πραγματικές αξίες που συνιστούν έναν επιτυχημένο και αξιοπρεπή άνθρωπο, δεν βρίσκονται μέσα στα ομόλογα, το χρηματιστήριο, τον τζόγο, τη βίλλα με την πισίνα, το παράνομο κτίσμα και το εφτάμετρο φουσκωτό. Ότι ουσιαστική δύναμη δεν είναι να αγνοείς τα φανάρια, να κατέχεις το πρώτο τραπέζι στις καφετέριες της παραλιακής πασαρέλας ή την μπροστινή ξαπλώστρα στις αμμουδιές της Μυκόνου. Ότι οι δύο μπράβοι που σε συνοδεύουν είναι δανεική μαγκιά. Ακόμη κι αυτοί οι άνοες φουσκωτοί μπορεί κάποια στιγμή ν' αφυπνιστούν και τότε η μαγκιά θα γίνει μια ξεφτίλα που δεν περιγράφεται. Η καλύτερη απάντηση που βρήκαμε εμείς για όλους αυτού που μας κοροϊδεύουν ήταν να τους πετάξουμε στη μούρη έναν Μποστ, αν και είναι αμφίβολο αν καταλάβουν τίποτα. Τουλάχιστον προς το παρόν.»

v  «Πίσω από το γελοίο της υπερβολής ο Μποστ σατιρίζει τους μικρόνοες μικροαστούς που τελούν σε πλήρη αφασία, εθελοτυφλώντας επιδεικτικά στα δεινά που συμβαίνουν. Μόνο που σε καιρούς όπως οι δικοί μας, με τη Μεσόγειο να έχει μετατραπεί σε υδάτινο τάφο, η υπόθεση αποκτά νέα συμφραζόμενα. Η αφασία της Φαύστας και των ομοίων της φέρνει στο νου την τωρινή στάση απέναντι στο προσφυγικό. τέτοιες απωθήσεις δεν είναι ψυχαναλυτικής, αλλά κοινωνιολογικής φύσης.»